Pająki – odrażające piękno
Wiele ludzi niechętnie podchodzi do pająków. Wzbudzają w nich strach, czy obrzydzenie.
Są jednak osoby, które pokonały swój strach i zainteresowały się tymi jakże pięknymi, a zarazem budzącymi grozę stworzeniami.
Część osób zainteresowana terrarystyką, skupia się także na hodowli gatunków krajowych, które czasem są ich zdaniem nawet ciekawsze niż ich egzotyczni kuzyni.
Ten artykuł został stworzony z myślą o początkujących hodowcach, co wcale nie znaczy, że nie przyda się tym bardziej doświadczonym. Będą tu wypisane pająki, które są w naszym kraju objęte zarówno ochroną ścisłą, jak i częściową. Tych gatunków nie możemy trzymać w naszym domu.
Pająki objęte ochroną ścisłą w Polsce
Atypus affinis
Gryziel zachodni (Atypus affinis) to jeden z trzech gryzieli występujących w Polsce. Są one również są one jedynymi pająkami z infrarzędu Mygalomorphae występującymi w naszym kraju. Pająki te mają czarne lub brązowe ubarwienie, a ich wielkość waha się w granicach od 7 do 15 mm, z czego osobniki męskie mierzą około 8-10 mm, podczas gdy osobniki żeńskie około 16–20 milimetrów. Ich wygląd zbliżony jest do gryziela tapetnika. Gryziel zachodni, tak jak inne pająki należące do infrarzędu Mygalomorphae, posiada duże kły jadowe.
Atypus muralis
Gryziel stepowy (Atypus muralis) to kolejny z trzech gryzieli występujących w Polsce. Jest bardzo podobny do innych gatunków z rodzaju Atypus, lecz odróżnić go od nich można po budowie kądziołków przędnych, które są czterosegmentowe. Osiąga nieco mniejsze rozmiary od pozostałych europejskich przedstawicieli tego rodzaju – samce mierzą 8-9 mm długości, podczas gdy samice – 12–20 mm.
Atypus piecus
Gryziel tapetnik (Atypus piecus) to ostatni z występujących w naszym kraju gryzieli. Z wyglądu przypomina gryziela zachodniego. Charakteryzuje się budowaniem norek, które sięgają do głębokości około pół metra. Obok niej robi pajęczynowy oprzęd. Na dnie norki przebywa głównie nocą. W dzień czyha w oprzędzie. Kiedy na oprzęd przysiądzie jakiś owad, gryziel natychmiast go atakuje i zabija. Samce osiągają wielkość do 9 mm, samice nawet do 20 mm. Gryziele są dość długowieczne – samica jest w stanie dożyć nawet 10 lat!
Lepthyphantes pulcher
Lepthyphantes pulcher, znany również pod nazwą Mughiphantes pulcher to pająk z rodziny Linyphiidae (osnuwikowatych). Osiąga niewielkie rozmiary: Samce 2.2-3.5 mm ciała, przy czym samice: 2.2-3.5 mm.
Agroeca dentigera
Agroeca dentigera to pająk z mało znanej rodziny Liocranidae. Został odkryty w roku 1913. Samice osiągają średnie rozmiary: od 5-8 mm ciała, przy czym samce – od 4-6 mm. Ubarwienie ciała szaro-brązowe. Jest bardzo rzadki.
Philaeus chrysops
Strojniś nadobny (Philaeus chrysops) to średniej wielkości gatunek pająka z rodziny skakunowatych (Salticidae). Jest jednak jednym z największych przedstawicieli swojej rodziny w Polsce. Samce, o czarnym głowotułowiu i ceglastoczerwonym odwłoku z czarnym wzdłużnym pasem, osiągają 8 mm długości, zaś szaro-brązowe samice nawet 12 mm. Strojniś nadobny jest gatunkiem wyjątkowo ciepłolubnym, stąd częściej spotykany jest na południu Europy; w Polsce zanotowany tylko w kilkunastu stanowiskach, głównie na południu kraju. Występuje na nasłonecznionych murawach o rzadkiej roślinności, najczęściej położone na stokach o południowej ekspozycji.
To by było na tyle, jeżeli chodzi o ochronę ścisłą. Przejdźmy zatem do pająków, podlegających ochronie częściowej.
Pająki objęte ochroną częściową w Polsce
Eresus kollari
Dawnej zaliczany do gatunku Eresus cinnaberinus. Wraz z Eresus niger, wyodrębniono z nich jednak trzy różne gatunki: Eresus sandaliatus, Eresus moravicus oraz Eresus kollari – przy czym w Polsce stwierdzono występowanie tego ostatniego.
Poskocz krasny (Eresus kollari) to pająk z rodziny Eresidae (poskoczowatych). Osiąga długość 1 cm. Występuje wyraźny dymorfizm płciowy. Samce mają jaskrawoczerwony, czarno nakrapiany, owłosiony odwłok, paskowane odnóża i czarny głowotułów. Samice są brązowoszare lub nawet czarne. Poskocz krasny żyje na terenach nasłonecznionych. Samice całe życie spędzają w podziemnych norach, samce wychodzą na powierzchnię. Z tego powodu jest bardzo rzadki.
Bathyphantes eumenis
Bathyphantes eumenis to niewielki pająk z rodziny Linyphiidae (osnuwikowatych). Wygląd może wydać się pospolity: ubarwienie ciała jasno lub ciemno brązowe, karapaks oraz odnóża są ciemniejsze. Jest jednak pająkiem niezwykłym – określany jest jako tzw. relikt glacjalny (czyli będący pozostałością z okresu lodowcowego). Prawdopodobnie jedyne ich stanowisko (duża i stabilna populacja) w Polsce znajduje się w Parku Narodowym Gór Stołowych, a konkretnie w środowiskach piaskowców Błędnych Skał i Szczelińca. Na wniosek owego parku, gatunek ten został właśnie objęty ochroną częściową. Jego pierwotną ojczyzną są arktyczne obszary Grenlandii, Alaski i północnej Skandynawii.
Yllenus arenarius
Yllenus arenarius nie posiada oficjalnej polskiej nazwy, jednakże hobbyści nazywają go wydmowcem. To jak dotąd ostatni na liście chroniony gatunek pająka w Polsce. Należy do rodziny Salticidae (skakunowatych). Osiąga długość około 6mm ciała. W jego ubarwieniu dominuje kolor biały,szary oraz jasno-brązowy. Na odwłoku widnieje kilka żółtych oraz czarnych plamek.
Y.arenarius zakończył listę gatunków chronionych, przynajmniej na stan dzisiejszy.
Mam nadzieję, że artykuł ten okazał się pomocny oraz przyjemnie się go czytało 😉
Część informacji zaczerpnięta z Wikipedii, część z portalu Arachnea, a część z wiedzy własnej.
+ mały bonus 😉
Pająki należą do pajęczaków, a jak wiadomo, poza nimi w Polsce przedstawicielami tego rzędu są również kosarze, zaleszczotki oraz roztocza. Tylko jeden gatunek kosarza oraz jeden gatunek zaleszczotka zostały umieszczone na liście gatunków chronionych w kategorii ochrony ścisłej.
Są to:
Kosarz Siro carpathicus
Zaleszczotek Neobisium polonicum
AraneaeOfPoland 